Siyasi analist Robert Inlakesh, el-Meyadin'de ''Beyond Rafah: What the Zionist entity is headed toward'' başlığıyla yayınlanan makalesinde, Gazze savaşında felce uğrayan Siyonist Varlık'ın kafa karışıklıkları ile atılan adımlarını analiz ediyor, yakın geleceğe dair öngörülerde bulunuyor ve zaaflardan ibaret İsrail ordusunun planlarının direniş güçleri eliyle bozulacağının güvencesini veriyor.

İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu, Refah'ın işgalini Gazze'deki Filistin Direnişine karşı kapsamlı bir zafere giden yol olarak belirledi. Öncelikle bu bir yalan ve Siyonist rejim de savaşta hedeflerine ulaşamayacak. Peki İsrail kamuoyu gerçekle yüzleştiğinde ne olacaktır?

Siyonist varlık Gazze Şeridi'ne karşı soykırım niteliğindeki askeri harekatını başlatarak hem Hamas'ı dağıtmayı hem de esirleri zorla geri almayı amaçladığını iddia etti. Yaklaşık 8 ay süren çatışmalarda, Vietnam Savaşı'ndan bu yana görülmemiş ölçekte ölüm ve yıkıma yol açmasına rağmen hiçbiri başarılamadı.

İsrailliler Gazze Şeridi'ne kara harekatını başlatmadan önce, propaganda çizgisi, benzeri görülmemiş bombalama kampanyalarının Filistin Direnişi'nin kuşatma altındaki kıyı bölgesinin altındaki karmaşık tünel ağını sökecekmiş gibi davranmaktı. Sözde tünel sistemlerine nüfuz edecek ve herhangi bir yüz yüze çatışmadan önce bunların çoğunu yok edecek olan tüm çeşitli mühimmatları duyduk.

İsrail Gazze Şeridi'ni işgal ettiğinde, propagandalarına rağmen tünellerin çoğuna nüfuz etmeye bile çalışmadıkları kısa sürede anlaşıldı. Siyonist ordu, açık alanlarda mevzilenmeyi tercih ederek, askerlerini zırhlı personel taşıyıcılara, tanklara ve militarize buldozerlere bindirdi ve tünellere girmeden önce bölgeleri temizlemek için piyade kullanmaktan kaçındı.

Daha sonra Filistinli silahlı grupların sert direnişiyle karşılaştılar. Tünellere ve tutsaklarını geri alma girişimlerine gelince, kurtarma görevlerinin hepsi engellendi ve İsrailliler yüz yüze savaşmak için yeraltına kuvvet göndermek yerine sadece buldukları tünel girişlerini kapatıyor gibi görünüyorlardı.

Siyonist varlık daha sonra gözünü Gazze Şehrine dikti ve işgalin ilk aşamalarında kıyı bölgesinin kuzey kesimini hedef almayı seçti. Kuzeyi tamamen etnik olarak temizleme girişimlerine rağmen, yüz binlerce kişi topraklarında kaldı ve ayrılmayı reddetti. Bunun üzerine İsrail kara kuvvetleri, zırhlı araçları ve tanklarıyla geçici olarak ulaşabildikleri bölgelerde bayraklarını dalgalandırmak gibi küçük taktikler uyguladı.

Tüm bunlar olurken liderleri “Hamas karargahının” eş-Şifa Hastanesi'nin altında olduğunu iddia etti ve bunun için çok katmanlı bir tünel sistemini gösteren bir CGI videosu yayınladı. Sonunda Şifa tıbbi kompleksini işgal eden Siyonist rejimin bir grup yalancı olduğu ortaya çıktı çünkü orada hiçbir karargâh bulunamamıştı.

Bununla birlikte, Hamas'ın hastaneleri askeri karargah ve üs olarak kullandığına dair kanıttan yoksun komplo teorileri kuzeydeki işgali yönlendirmeye devam etti. Kuzeyde hastanelerin altında sözde “Hamas üsleri” ve “Hamas karargâhları” olduğuna dair uydurma kanıtlara sahip oldukları ortaya çıktıktan sonra aniden Han Yunus'a dönmeye başladılar.

Kendi yerleşimci nüfuslarına ve uluslararası topluma Han Yunus'un “Hamas'ın gerçek karargâhı” olduğunu söylediler ve Aralık ayında, kısa süreli bir çatışmaların durdurulması ve esir takasının ardından şehri işgal etmeye karar verdiler.

Ocak ayının başlarında Han Yunus şehrini tamamen kuşatmışlar ve “Hamas karargâhı” bulamamışlar, ardından da en güneydeki Refah şehrine kafayı takmaya başlamışlardı.

Aylarca Refah'ı işgal etme tehditleri eksik olmadı ve İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu, rejiminin Refah'ı işgal etmeden savaşı kazanamayacağını iddia etti ve bölgeye kara harekatı düzenlemek için operasyon yetkisi verildiğini defalarca duyduk.

Bu durum uluslararası kınama ve “kırmızı çizgisinin” ne olduğuna hala karar veremeyen ABD Başkanı Joe Biden'ın bir dizi çelişkili açıklamasıyla karşılandı.

6 Mayıs'ta Hamas İsrail-ABD blöfünü gördü ve ateşkes önerisini kabul etti. Bu, Netanyahu'nun bir haftadan uzun bir süredir Hamas ile herhangi bir ateşkesi kabul etmeyeceğini söylemesine rağmen gerçekleşti. İsrail başbakanı Refah'ı işgal etme sözü verirken, ABD Dışişleri Bakanı Batı Asya ziyareti sırasında ateşkes önerisini alenen övüyor ve Hamas'ı bunu kabul etmeye çağırıyordu.

Hamas, ABD ve İsrail rejimi liderliği içindeki unsurlar tarafından desteklenen teklifle neredeyse aynı olan teklifi kabul etmeye karar verdiğinde, bu şok dalgalarına neden oldu ve Siyonist ordu aynı gün işgali başlatarak karşılık verdi.

Ancak İsrailliler ölümcül bir hata yaparak Gazze Şeridi'nin kuzeyinde yer alan Gazze Şehri yakınlarındaki el-Zeytin mahallesini ve Cibaliya'yı da işgal etmeye karar verdi. Cibaliya'nın işgali, kendi hava saldırılarında öldürülen İsrailli esirlerin cesetlerini çıkararak bir propaganda zaferi kazanma girişimi gibi görünüyordu.

Ancak, Siyonist işgalcilere ağır kayıplar verdirmekle kalmayıp, Cibaliya örneğinde olduğu gibi, tüm savaşın en çetin muharebelerinden birini gerçekleştirmeyi başaran Filistin Direnişi'nin askerlerine karşı yürüttüğü mücadelenin seviyesi onları şaşırttı.

Siyonist varlık kayıplarını gizlemesiyle ünlüdür, ancak hepsini gizleyemedi ve kamuoyu askerlerinin öldürüldüğü ve parçalandığı olaylarla ilgili günlük raporlara maruz kaldı. Bu büyük bir utanç kaynağıydı çünkü İsrailliler aylar önce kendi halklarına kuzeydeki tüm Direniş taburlarını dağıtmayı başardıklarını söylemişlerdi ki bunun doğru olmadığı açıktı.

Ardından geçtiğimiz Cumartesi günü Hamas'ın silahlı kanadı el-Kassam Tugayları'nın sözcüsü Ebu Ubeyde, Direniş grubunun bir tünele çektikleri bir gücün üyelerini yakalamayı, öldürmeyi ve yaralamayı başardığı bir pusunun gerçekleştiğini dünyaya duyurdu. Hemen ertesi gün, önceki haftalarda çevre yerleşimlere yönelik roket atışlarının artmasının ardından, el-Kassam Refah'tan ''Tel Aviv''in kuzeyini vuran ve Demir Kubbe sistemini atlatmayı başaran bir roket yağmuru başlattı.

Bir kez daha utanç ve kargaşa içindeki Siyonist varlık, sivillere karşı bir dizi katliam yapmaya karar verdi; bunların en korkuncu Refah şehrinin kuzeybatısındaki çadırlarda barınan mültecilere karşı gerçekleştirildi.

Tüm bunlar, Siyonist rejimin Refah'ta zafer kazanamayacağı ve her yerde olduğu gibi başarısızlığa uğrayacağı için artık bir çıkmaz sokakla karşı karşıya olduğunu göstermektedir. Bırakın Hamas'ı, Gazze Şeridi'nde faaliyet gösteren bir düzine silahlı direniş grubundan hiçbiri yenilgiye uğratılmamıştır.

Tünel sistemleri yok edilmedi, direnişin silah kapasitesi devam ediyor ve savaşçılar İsraillilerin yapabileceği en sert saldırılardan bazılarına karşı koymayı başardı. Dahası, esirler zorla alınmadı ve şimdi Cibaliya'da daha da fazlasını kaybettiler. Peki sırada ne var?

Siyonistlerin Gazze Şeridi'nde gerçek seçenekleri kalmadı, ertesi gün senaryosu için makul bir plan bulamadılar ve Refah'ta başarısızlığa uğradıklarında, artık “gerçek Hamas karargahı” olduğunu iddia edebilecekleri başka bir yer yok. Bu yüzden Gazze'den uzaklaşıp başka bir hedef bulmaları gerekiyor.

Şu anda İsraillilerin karşısındaki en büyük diken Lübnan Direnişi. Savaş boyunca Hizbullah ve müttefikleri İsrail'in izleme ve savunma kabiliyetlerini yok etti, askeri tesislerini paramparça etti, sınırdaki yerleşim birimlerinde çok sayıda yerleşimci konutunu yıktı ve 100 binden fazla İsrailli yerleşimciyi korku içinde kaçmaya zorladı.

Kuzeydeki İsrail ekonomisi felç oldu ve Hizbullah'ın İsrail askerlerini ve askeri üslerini askeri teçhizatı için denek olarak kullanması nedeniyle Siyonist ordunun imajı yerle bir oldu.

İsraillilerin yapabileceği şey Refah'taki işgali hızlı bir şekilde tamamlamak ya da yavaş bir şekilde devam ettirirken Lübnan'a karşı sınırlı bir askeri operasyon başlatmaya karar vermektir. Böyle bir durumda Siyonist rejimin intihar etmesi pek olası değildir ve bu nedenle, böyle bir operasyon hakkında yayınlayacakları propagandaya rağmen, bunun tam ölçekli bir savaşa dönüşmesini önlemeye çalışmaları daha olasıdır.

Eğer “İsrail” bu seçeneği tercih ederse, Hizbullah'ın kendisini derinden sarsacak ve Gazze savaşının bir kenara itilmesine yol açacak benzeri görülmemiş saldırılarla karşılık vereceğini çok iyi biliyor.

Sadece İsrailli yerleşimci nüfus neredeyse tamamen Lübnan'a odaklanmakla kalmayacak, aynı zamanda dünyanın büyük bir kısmı ve kesinlikle uluslararası toplum da Lübnan'a odaklanacaktır. Bu da onlara Gazze savaşına bir son verme ve bir esir takası gerçekleştirme fırsatı sunarken bir yandan da bozulan imajlarını düzeltmeye çalışıyormuş gibi görünmelerini sağlayacaktır.

Böyle bir senaryo aynı zamanda Netanyahu ve liderliğine iktidarda daha fazla zaman kazandıracaktır. Ancak bu gerçekleşirse, mücadelenin gidişatı bir sonuca varmayacaktır çünkü çok açık bir cephe daha vardır ve bu da işgal altındaki Batı Şeria'dır. İsrail liderliğinin odağını yeniden Batı Şeria'nın C bölgesi olarak bilinen ve toplam toprakların yaklaşık %60'ını oluşturan bölgenin gasp edilmesine kaydırması mümkündür.

Siyonistler uzun süredir bu bölgeyi ele geçirmeye çalışıyor ancak müttefiklerinden gelen dış baskılar nedeniyle bunu yapmaktan kaçınıyorlardı.

Batı Şeria'daki mazeret, esas olarak bölgenin kuzeyinde faaliyet gösteren ve geniş çaplı bir askeri harekatı haklı çıkarmak için çalışacak olan Direniş grupları olacaktır. Gazze'de ateşkes sağlandığı takdirde, Gazze Şeridi'ndeki direnişin büyük bir savunma saldırısı düzenlemesinden ve istedikleri toprakları ele geçirmelerinden korkmadan içeri girebileceklerdir.

Bu da Filistin'in dört parçasını, yani 1948 topraklarını, Kudüs'ün işgal altındaki doğu kısmını, Batı Şeria'yı ve Gazze'yi birbirinden ayırmak için on yıllardır sürdürdükleri planın somutlaşmış hali olacaktır.

Eğer Netanyahu Batı Şeria'daki kanlı terörizm ve soykırım kampanyasını sona erdirmeyi başarırsa, kağıt üzerinde zafer olarak görünen şeyi gerçekten elde edebileceği tek yer burasıdır ve zihninde bu, onu bugün yavaş yavaş ölmekte olduğu kaçınılmaz siyasi ölümden kurtarmaya yetebilir.

Yukarıda bahsedilenler tam olarak listelenen sırayla gerçekleşmeyebilir, ancak Gazze'deki savaşın öngörülebilir gelecekte Lübnan ve Batı Şeria'ya kayması neredeyse kaçınılmazdır.

Siyonist rejim Gazze'deki savaşın seyrini daha uzun süre devam ettirecek ve diğer cephelere geçişi geciktirecek başka bir bahane bulmadığı sürece, Refah'ın ötesinde Lübnan ve/veya Batı Şeria olacak gibi görünüyor. Refah'ın işgalini bu kadar uzun süre erteleme kararı, Gazze'de savaşı sürdürme gerekçelerinin sonunun bu olacağı gerçeğinden kaynaklanıyor gibi görünüyor.

Siyonist Varlığın planladığı şeye verilecek yanıt direnişin ellerinde olacaktır.

Çeviri: YDH