Yok olmuyor işte. Ama bir türlü vazgeçmek istemiyorlar..
Şimdiye kadar hiç bir kehanetleri tutmadı.. Evdeki hesapları çarşıya uymadı.. ABD’den, İsrail’den, Vatikan’dan aldıkları sinyalleri, tartışmasız doğru kabul ediyorlardı ama, olmadı işte..
Gezi’de bu iş bitmiş olmalıydı, ya da 17 Aralık’ta.. Ocak, Şubat, Mart, seçim, Nisan..
Şimdi de 1 Mayıs diyorlar.. Ağustos’u bekleyecek halleri yok.. Okullar tatil olunca dersane, yurt, okul destekleri de kalmayacak..
Zaten giden gidene. Para akışı durmuş durumda.. Şirketler, örgüte yardım ve yataklıkla suçlanıp, örgütün paravan şirketi gibi görünme korkusu yaşıyorlar..
Haberleşme sistemleri çöktü.. Çözülme devam ediyor.. Mayıs’tan sonra ne yapacakları belli değil.. Çalışanlardan himmet toplamak şöyle dursun, maaşlarını ödeyecek mecalleri kalmadı.. Para transferi konusunda da ciddi sorunlar yaşadıkları söyleniyor..
Yurt dışına çıkanların durumu da ayrı bir alem.. Kendi içlerinde de ciddi bir güven krizi var. Kim, kime ne kadar güvenecek belli değil. Takiye geri tepmiş durumda..
Ne “şefkat tokatı”, ne “gaybi güçlerin yardımı” geliyor..