Şair, yazar, zulme isyan çığlığı Sait Yakut aramızdan ayrıldı, âhirete göçtü.

Birkaç gün önce, Temel Strateji Merkezi'nde bir araya gelip, bu toprakların selameti için neler yapabileceğimizi konuşmuştuk.

Türkler, Kürtler, Araplar ve Farslar arasındaki kardeşlik bağını ihya yolunda beraber yürümek üzere sözleşip, "Gazamız mübarek olsun" demiştik.

Konuştuklarımızı, planlarımızı-projelerimizi o nefis Türkçesiyle yazıya dökecekti, sonra yeniden bir araya gelecektik.

Nasip değilmiş.

Pazartesi günü, Niğde'nin Ulukışla ilçesi Köşkönü mevkiinde, bir trafik kazasında can verdi Sait.

Yüreğinde dünyanın en güzel niyetlerini taşırken buluştu ölüm meleğiyle.

Cenâb-ı Hakk, ecrini arttırsın.

Uğurlar olsun aziz dostuma.


* * *
Bir şiirini şöyle bitirmişti:

ve katarlar geçiyor uzaklardan

görebildiğim

götürdüğü ne varsa benden başka

klaksonlar siren sesleri sonra

izlediğim levhalardan

vardığım yere baktım

ne var ki ölmüşüm oracıkta...


* * *
İnna Lillahi ve İnna İleyhi Râci'ûn.

Yüce Rabbimiz ganî ganî rahmet eylesin.

Mekânı cennet olsun.

Saygıdeğer eşi Sevda hanım ve sevgili çocukları Hiram ile Sena başta olmak üzere bütün yakınlarına, dostlarına, kendime Sabr-ı Cemîl diliyorum.