Selahattin Demirtaş’a atfedilen “cool”luk, “pop”luk yabana atılır şey değil.
Sırrı Süreyya Önder’in zekâ yüklü muzipliği de öyle.
Bir sürü genci cezbediyor bunlar.
Onların yanında kendilerini ‘yerli yerinde’ hissediyorlar.
Kendi aralarındaki muhabbetlere benzetiyorlar onların muhabbetlerini.
Özdeşleşmekte zorlanmıyorlar onlarla.
Bizimkilerde, en genç siyasetçilerimizde bile, bir ‘eski zaman’ havası var.
O da güzel, ama az biraz gençlik rüzgârı estirilse, bir iki “cool” adamın önü açılsa fena olmayacak.
“Bulunsa” demiyorum, “önü açılsa” diyorum; var çünkü.
AK Gençlik lideri Abdurrahim Boynukalın mesela.
Parti genel merkezinde ihtiyarlatıyorlar adamı.
Salsanıza ortalığa!
Öne çıkarsanıza!
Göstersenize gül yüzünü!
Konuşturtsanıza genç ironik entelektüel üslubunu!
Şahane yazılar yazıyordu; yazdığı gibi konuşup davranmasını sağlasanıza!
Ve Uşak Milletvekili Adayı Eyüp Gökhan Özekin…
Genç, kentli, sevimli, entelektüel ve espritüel…
Tepe tepe kullansanıza!
Ve Mustafa Yahya Coşkun…
Kocaeli’nde son sıraya koydunuz, ama gönüllerde ilk sıraya yükseldi ve hatta liste ötesi bir değer haline geldi gençler nezdinde; onun da sonuna kadar açın önünü.